ดอกไม้นอกสายตา

ดอกไม้ในบ้าน…ที่เคยดูไร้ค่า เพราะไม่ถูกใจผู้เขียน ด้วยว่ามันไร้กลิ่นหอมจรุงใจ ผิดกับดอกไม้สีขาวทั้งหลายที่ส่งกลิ่นหอมยวนเย้าหมู่ภมร วันนี้ต้องหันกลับมาเพ่งพินิจมันใหม่อีกครั้ง และได้คิดว่า ถ้ามันไม่มีสีสันดังที่มันเป็น ผู้เขียนก็คงไม่มีแรงบันดาลใจให้หยิบพู่กันขึ้นมาระบายสีสันดังที่เห็นอยู่นี้

ภาพวาดชนิดนี้ ฝรั่งเรียกว่า botanical art เป็นภาพที่แสดงลักษณะทางพฤกษศาสตร์ของไม้ชนิดนั้น เพื่อให้เห็นว่าดอกมันเป็นอย่างไร ใบมันเป็นอย่างไร ก้านมันเป็นอย่างไร แต่ก็อย่างว่า การวาดภาพไม่ใช่การถ่ายภาพ จะให้เหมือนของจริงร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ไม่ได้ และหลายคนคงจะบอกว่า ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องทำเช่นนั้น เพราะศิลปะก็คือศิลปะวันยังค่ำ

ภาพ botanical นี้   นอกจากจะให้ความรู้ทางพฤกษศาสตร์แล้ว ยังให้สุนทรียภาพ เอาไปใช้แต่งบ้านก็ดูสวยงามดี เพราะสีสันและฝีแปรงที่ดูนุ่มนวล สบายตา ทำให้นึกถึงงานศิลปะของวันวาน ที่เน้นความปราณีตบอบบาง ผู้เขียนว่างานศิลปะประเภทนี้ เป็นงานที่เข้าใจง่าย เข้าถึงง่าย แต่จริงๆ แล้ว งานศิลปะทุกประเภท จะงามถูกใจใครหรือไม่อย่างไร ก็ขึ้นอยู่กับใจของบุคคลผู้นั้น เหมือนคำเขาว่า Beauty to the eyes of the beholder แต่ตาในที่นี้ คงจะเป็นตาใจมากกว่า ก็เป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ เพราะศิลปินเขาเอาใจของเขามาวาดงานให้คนชม ในเมื่อเขาเอาใจวาด เขาก็ต้องได้ใจผู้ชมไปเป็นธรรมดา

*ผู้ที่ต้องการนำข้อมูลและภาพไปเผยแพร่ในเว็บไซต์หรือสิ่งพิมพ์ต่างๆ กรุณาระบุที่มาให้ด้วย ขอบคุณค่ะ